ΑΠΑΥΓΑΣΜΑ

​

Ο Άνθρωπος στις μέρες μας έχει ολοκληρώσει τις «εφηβικές» του επαναστάσεις (αγροτική- βιομηχανική- διάφορες κοινωνικές) και οδηγείται σχεδόν βιαίως στην αναπαραγωγική του επανάσταση. Ανοίγει πλέον σταυροδρόμι στην οργανική, συναισθηματική, ψυχική λειτουργία της αναπαραγωγικής του διαδικασίας. Στην εποχή του πληροφοριακού οργασμού, ξεκινά τη μαθητεία του ως ον διαιώνισης, δηλαδή είναι καιρός να συνειδητοποιήσει ότι αυτός ο ίδιος, δίνει νόημα στο Αιώνιο και ότι υπόκειται στη διαδικασία της Διαιώνισης, σε αντιπαραβολή του όντος της αναπαραγωγής, μιας αναπαραγωγής χωρίς δημιουργικότητα –μιας επανάληψης του παγκοσμιοποιημένου προτύπου – ευνόητης φιλοσοφικής καταγωγής, που μισαλλόδοξα απωθεί τη διαφορετικότητα και την ποικιλομορφία της ιδιαιτερότητας, το οποίο ισχυρά κυριαρχεί στον κόσμο.  Στη μια πλευρά οι ευγονιστές βιοτεχνικοί με «πλουμιστά» ανταλλάγματα, σφετεριστές του χρόνου, προφήτες του τεχνολογικού παυσίλυπου, εγκαινιάζουν το ναό τους με υάλινους σωλήνες- «υψηλής νοημοσύνης» σιλικόνες – ασύρματες ανακατασκευαστικές συσκευές κ.ά., έτοιμοι να υποδεχθούν υπάρξεις αλλοτριωμένων εγκεφαλικών μορφωμάτων. Μελλοντική επιδίωξη των in vitro ευγονιστών, είναι να υλοποιήσουν τα σχέδια – όνειρα- οράματα συνανθρώπων μας, να κατοικήσουν στον Άρη ή ακόμη μακρύτερα; Πεποίθησή μας είναι, ότι η Γη μας είναι η μοναδική «γη» του σύμπαντος κόσμου. Πειραματισμοί τύπου: να σκεφτούμε εξωγήινα, να γίνουν θεμιτοί και συμβατοί, αν και μόνο αν, έχουν λυθεί όλα τα εσωγήινα προβλήματα. Η λογική: πάμε να φτιάξουμε άλλους κόσμους, προϋποθέτει ότι οπωσδήποτε έχουμε λύσει διαφορές όπως φτώχεια, ισοτιμία, ελευθερία, ευημερία για όλους και δεν τις μεταφέρουμε ή απλώς τις καλύπτουμε. Η έρευνα στο εξωγήινο επίπεδο είναι σεβαστή για τεχνογνωστικούς, εξερευνητικούς πόρων σκοπούς (αν και στη γη μας υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι ενέργειας – απλώς δικαιολογούμε «μεροκάματα», εξυπηρετώντας υπερατλαντικές συμφωνίες), ψάχνοντας το «άλλο» και περίπου, αδιαφορώντας για το «αυτό» και «ακριβώς εδώ». Το να φτιάξουνε είλωτες στη Γη για να μετοικήσουν ή έστω ταξιδεύουν κάποιοι επιφανείς μας σαν – συνάνθρωποι, προφανώς άδικο, ανέντιμο, ρατσιστικό και παράνομο είναι.  Διατηρώντας την ελεύθερη φυσική επιλογή του καθενός ξεχωριστά, μπορούμε μα αντιταχτούμε στη μονοπολική, κοχλιοειδή πορεία, που όπως φαίνεται έχει ξεκινήσει σποραδικά. Μείζον θέμα λοιπόν, στο σταυροδρόμι αυτό, είναι η διαδικασία της συνουσίας που συντελεί στη φυσική μας λειτουργία. Αν ρίξουμε μια πιο καθαρή, κριτική αλλά και επιστημονική ματιά στη διαδικασία αυτή, μπορούμε να ξεχωρίσουμε τη φάση του ανδρικού οργασμού – στάδιο εκσπερμάτισης – και να τη μελετήσουμε λίγο. Οργασμός είναι κάθε ολοκλήρωμα μιας τουλάχιστον αίσθησης. Οργασμικά, άρα, η εκσπερματική ολοκλήρωση είναι – έχει να κάνει με- μια νευροδιανοητική λειτουργία που περιλαμβάνει όλα τα αισθητικά, ηλεκτροχημικά, νευροελεγκτικά συστήματα του οργανισμού μας. Μια επιθυμία δηλαδή, που ολοκληρώνεται σε κίνηση – πράξη – δράση. *επιθυμία:απόρροια της περιβαλλοντικής διαντίδρασης- ορμέμφυτη εκπόρευση. Το να μην εκσπερματώνουμε κάθε φορά που τελούμε (διότι περί τελετουργίας πρόκειται) τη διαδικασία, είναι σαν να πραγματοποιούμε μια εσωτερική επανατροφοδοτική και διεγερτική, αναδραστική μάλαξη σε νευροψυχικό και νευρομυικό επίπεδο. Αλλά και από τη φιλοσοφική σκοπιά, το θέμα έχει να κάνει με την υπαρξιακή – ενεργειακή μετουσίωση της εκσπερμάτισης, αυτής καθαυτής. Κατά το πρώτο μέρος – υγεία – εκτός από τις ανατολικές θεωρήσεις και πρακτικές που συνηγορούν στη μη κατασπατάληση του σπέρματος, φτάνει να σταθούμε στον έλεγχο της «ροής» και τις δυναμικές που αποκτά και ενισχύει σε επίπεδο ανοσοποιητικού συστήματος, αυτός που ελέγχει τη διανοητική και ψυχοσωματική του υπόσταση. Καθίσταται αναζωογονητικός λόγω της υψηλής αυτεπάρκειας που επιτυγχάνει. Στο δεύτερο και κυριότερο μέρος – φιλοσοφική προσέγγιση – είναι αρκετό να αναρωτηθούμε: πόσες φορές ο Ανθρωπος έχει τη δυνατότητα να ενωθεί (εξισωθεί, αν είναι επιτρεπτή η έκφραση) με το Υπέρτατο Ον; Η π cubic θεωρεί ξεκάθαρα τρεις ικανές και αναγκαίες συνθήκες στις οποίες ο Άνθρωπος συνδιαλλάσσεται την ουσία Του Υπέρτατου Όντος: τη γέννηση, το θάνατο και την Αγάπη. Η π cubic ασχολείται με τη στιγμή της γέννησης. Πιστεύουμε ότι ο εκσπερματικός έλεγχος είναι αυτός, που έχει τη δυνατότητα να τροποποιήσει υπέρ του Ανθρώπου την Αναπαραγωγική – Διαιωνιστική διαδικασία. Η γέννηση κάθε παιδιού – Ανθρώπου, κακώς εκτιμάται ότι είναι η στιγμή του τοκετού! Είναι η χρονική στιγμή της σύλληψης. Σ΄ αυτή τη στιγμή συμβάλλουν τρεις παράγοντες: οι δύο γαμέτες Χ-Ψ (γυναίκα – άνδρας, ωάριο – σπερματοζωάριο) και το συναίσθημα των ανθρώπων. *δηλαδή, κάτι από τη συμπαντική ακτινοβολία. Ο εκσπερματικός έλεγχος μας δίνει τη δυνατότητα να απολαμβάνουμε την ερωτική μας ζωή, χωρίς να προσβάλλουμε το «φυσικό χάρισμα», χωρίς να φθείρουμε το συναίσθημα της αμοιβαιότητας (και ό,τι αυτό υποθάλπει), βελτιστοποιώντας τις σωματικές μας αισθητικότητες και τις διανοητικές μας ικανότητες, γιατί ας μη ξεχνάμε ότι το σπέρμα είναι έκκριση – απόρροια της ψυχοσωματικής μας διάστασης.  Οι βιοτεχνικοί μας υπόσχονται ότι «παίζοντας» με τα γονίδια των γαμετών Χ-Ψ, επιτελούν Ευγονική. Η π cubic  προτείνει να «παίξουμε» με τους χρονισμούς των συλλήψεων, έχοντας επίκεντρο μας τη συνουσία ως ιεροτελεστία – βωμό και να συμμετέχουμε σ΄ αυτή με γυμνές ψυχές και όχι με γεμάτα πορτοφόλια ή τεχνοκρατικά εργαλεία. Όσον αφορά τους πληθυσμούς που πάσχουν από «τεκνοποιητική διαταραχή», ας μην επιμείνουν στην απόκτηση εγωιστικής τεκνοποιίας, αφού θέλουν οπωσδήποτε να μοιράσουν Αγάπη προς τα εμπρός και να ενωθούν μαζί μας απαιτώντας δικαιότερη και λειτουργικότερη αναδοχή / υιοθέτηση τόσων και τόσων απόκληρων γόνων- παιδιών που η δυσκαμψία του ανθρώπινου συναισθήματος τα έχει περιθωριοποιήσει. Τέλος, σ΄ ό,τι έχει σχέση με την αμιγώς γυναικεία οπτική γωνία – γυναικείος οργασμός – μιας και είναι διάφορος του χρονισμού σύλληψης (το ωάριο κατέρχεται βάσει κιρκαδικών ρυθμών / κύκλων και άρα άσχετα από τη βούληση), η γυναίκα ενέχει έμμεση ευθύνη, μέγιστης ηθικής σημασίας και οφείλει να τη διαπραγματευτεί.   Και για να παραφράσουμε λίγο τον αξιοσέβαστο Αριστοτέλη... .. το να εκσπερματίσει κάποιος είναι πολύ εύκολο. Το να εκσπερματίσει όμως με το σωστό τρόπο, στη σωστή ένταση, για το σωστό λόγο, στο σωστό χρόνο και με το σωστό πρόσωπο...  είναι πολύ δύσκολο και συνάμα αρκούντως Ανθρώπινο!! ..!

 

 

π cubic – Manifesto of Creation

The human being of our time has completed the stages of their adolescent revolutions — agricultural, industrial, and socio-political — and now finds themselves almost forcibly propelled into a new revolution: a revolution of reproduction.

A crossroads opens within their organic, emotional, and psychic reproductive process.
In an era of informational orgasm, humanity begins its apprenticeship as a being of perpetuation.
It is now time to recognize that it is the human who gives meaning to the Eternal — and that they themselves are subject to the process of Perpetuation.

This stands in stark contrast to the model of reproduction without creativity: a sterile repetition of the globalized pattern — a framework of clear philosophical origin which dogmatically excludes difference and the uniqueness of particularity, and which dominates our world.

On one side stand the bio-technocratic eugenicists, adorned with ornate incentives, usurpers of time and prophets of technological anesthesia. They inaugurate their temples with glass tubes, “high intelligence” silicones, and wireless reconstructive devices — all prepared to receive entities molded through alienated cerebral constructs.

Their aim?
To fulfill the visions and fantasies of fellow humans who dream of inhabiting Mars… or even further beyond.

But we believe this Earth is the only true "earth" in the universe.
And experiments toward extraterrestrial thinking should only be welcomed after all terrestrial problems have been resolved.

The logic “Let us build new worlds” can only be valid once poverty, inequality, injustice, and collective well-being have been fundamentally addressed. Until then, any attempt to export or camouflage these human failures is deeply unethical.

Scientific exploration beyond the Earth may have technical and exploratory value,
but the tendency to glorify the “other” while neglecting the “here and now” reveals a dangerous blindness.
Creating helots on Earth so that the privileged may emigrate — even briefly — is unjust, dishonest, and discriminatory.

The most vital issue at this crossroads is the act of sexual union,
which is the very foundation of our human function.
If we observe this act with a clearer, more critical — and indeed scientific — eye,
we can isolate and study the male orgasm and its phase of ejaculation.

Orgasm is, by definition, the completion of at least one sense.
Hence, the completion of ejaculation is a neuro-mental process that involves the full system of sensation, bio-electrochemistry, and neural regulation.

Desire, originating from environmental interaction, completes itself through movement, action, and expression.

Refraining from ejaculation during intercourse — which we consider a sacred ritual —
becomes a form of internal feedback, a stimulating neuromuscular and psycho-spiritual massage.

And philosophically, it is a profound act of existential sublimation.

In the first dimension — health — we find parallels with Eastern practices that discourage waste of semen.
Controlling the flow empowers the immune system, enhances psychosomatic balance, and fortifies self-sufficiency.

In the second and deeper dimension — philosophy — one must ask:
How often is a human able to unite with the Supreme Being?
To merge, or equalize with the Divine?

π cubic posits that there are three sacred and essential conditions in which the human enters union with the essence of the Supreme Being:

1. Birth

2. Death

3. Love

π cubic focuses on the moment of conception —
a moment unjustly mistaken as “birth,” when it is truly the conception that marks the beginning of life.

Three elements converge at this moment:

• Two gametes (X and Y: woman and man, ovum and sperm),

• And the conscious emotional presence of those involved
  — that is to say, a fragment of cosmic resonance.

The control of ejaculation grants humans the ability to enjoy erotic life without violating the natural gift, without dulling reciprocity or degrading shared emotion,
while optimizing both physical sensitivity and mental clarity.

Let us not forget: semen is the secretion of the totality of our psycho-somatic being.

The bio-technicians promise eugenics through manipulation of gametes.
But π cubic proposes we "play" with timing, honoring sexual union as sacred —
an altar, where two beings arrive with naked souls, not full wallets or lab instruments.

For those who suffer from fertility issues, π cubic proposes not the selfish pursuit of biological ownership, but the broader and nobler path:
to extend love toward the future by embracing those already born, the marginalized children left aside by societal indifference.

As for the feminine perspective:
since ovulation follows circadian cycles and not personal will, woman carries an indirect but ethically significant responsibility, which she is called to consciously negotiate.

And to paraphrase the venerable Aristotle:

“To ejaculate is easy.
But to do so rightly —with the proper purpose, in the proper intensity, at the proper time,
and with the proper person… that is difficult. And supremely human.”