Ὁ Ἀφροδισιασμὸς ὡς Ὀντολογικὴ Διάδρασις: Σχέσις, Λόγος, Τεκνογονία

Στον Ἄνθρωπο, ὁ ἀφροδισιασμὸς δὲν περιορίζεται σὲ ἐπιθυμία ἢ σωματικὴ πράξη· εἶναι ὁντολογικὴ πράξη ἀναγνώρισης. Τὸ Ἐγχειρίδιο τοῦ Ἀφροδισιασμοῦ ἀντιλαμβάνεται τὴν σεξουαλικὴ συνεύρεση ὡς διαλεκτικὸ ἔργο τοῦ ὄντος πρὸς ἄλλον ὄν, ὅπου ἡ ἐπιθυμία δὲν ἀναλώνεται, ἀλλὰ μετουσιώνεται.

Σχέσις: Δὲν ὑπάρχει ἀφροδισιασμὸς ἄνευ σχέσεως — σχέσεως προσώπων, σχέσεως ἐν ἀληθείᾳ. Δὲν νοεῖται ὡς τελετουργία ἀνακούφισης, ἀλλὰ ὡς ἔνωση ἐν πνεύματι, ψυχῇ καὶ σώματι.

Λόγος: Ὁ Ἀφροδισιασμὸς ἔχει λόγο· δημιουργεῖ ἕναν νέον λόγο, λόγον ἔρωτος, ἔκφρασης, στοργῆς, ἀνοίγματος. Μὲ τοῦτον τὸν λόγο ἐγκαθιδρύεται ἕνα πεδίον ἐμπιστοσύνης, ὅπου δύναται νὰ φυτρώσει ἡ τεκνογονία ὡς ἔργον συνδημιουργίας.

Τεκνογονία: Τὸ παιδί δὲν εἶναι «ἀτύχημα» ἢ ἀποτέλεσμα «ἰκανοποίησης». Εἶναι ἀκτίνα φωτός ἀπὸ τὴν σύζευξη δύο προσώπων ποὺ ἀγαπήθηκαν ἐν συνειδήσει καὶ ἐπιθυμίας ἀληθινῆς. Ἡ τεκνογονία, ὅταν εἶναι συνειδητὴ πράξη ἀγάπης, ἀποτελεῖ τὴν ὑψηλότερη ἔκφραση ἀφροδισιασμοῦ.

Στὸ πλαισιο τοῦ Homo Creative — Συνδημιουργοῦ, ὁ Ἀφροδισιασμὸς γίνεται πράξη βαθιᾶς κοινωνίας: ὄχι μόνον μετὰ τοῦ ἑτέρου ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ μετὰ τῆς Ἀρχῆς, τοῦ Κόσμου, τοῦ Πνεύματος.