Ἀριθμητικὴ τῆς Ἀγάπης

(λογικὴ τῶν συναισθημάτων, ἀλγεβρικὴ σύνθεση τοῦ νοήματος)

Ἡ Ἀγάπη, ὡς ὕψιστη ἐνέργεια καὶ ἀκτινοβολία σχέσεως, μπορεῖ νὰ ἀποδοθεῖ καὶ μαθηματικῶς· ὄχι μὲ τὴν ψυχρὰν ἀφαίρεσιν τῆς ποσότητος, ἀλλὰ μὲ τὴν διαυγῆ μέθεξιν τοῦ ἄρρητου ἀριθμοσοφικοῦ ῥυθμοῦ. Διότι ὁ Ἀριθμὸς, ὡς ἀρχὴ καὶ μέτρον, μπορεῖ νὰ ἐκφράσει τὴν κρυφὴ δομή τῶν συναισθημάτων.

1. Σχέσις Ἐγώ – Ἀρετὴ – Ἀγάπη

Γνῶσις + Ἐγώ = ἜπαρσιςΓνῶσις − Ἐγώ = ΣοφίαὈμορφιὰ + Ἐγώ = ΝαρκισσισμόςὈμορφιὰ − Ἐγώ = Ἀπλότης

Ὅταν τὸ "ἐγώ" ἐμβολίζει τὴν ἀρετὴ, τότε ἡ Ἀγάπη μετατρέπεται εἰς ἐργαλείο ἢ ὅπλον. Ὅταν ἀφαιρεθεῖ τὸ "ἐγώ", τότε ἡ Ἀγάπη διαφαίνεται ὡς ἀνιδιοτέλεια, ὡς πλήρωσις, ὡς φωτισμὸς.

2. Ἐντροπικὴ Ἀνάλυσις τῆς Σχέσεως

Ἀλήθεια + Ἐγώ = ἘπικινδυνότηςἈλήθεια − Ἐγώ = ΦώτισιςΘάρρος + Ἐγώ = ΘράσοςΘάρρος − Ἐγώ = Ἐλευθερία

Τὸ ἀνθρώπινον συναίσθημα ὑπὲρ τοῦ μέτρου, μετατρέπεται εἰς πάθος, καὶ τὸ πάθος ὑπὲρ τῆς ἀλήθειας γίνεταί τι τραγικόν. Τὸ μέτρον ἀναδύεται ὡς τὸ κύριον φίλτρο ἀνάμεσα στὴν ἔκφρασιν καὶ τὴν καταστροφή.

3. Ἐρωτικὴ Ἐξίσωση – Τὰ συστατικὰ τῆς πληρότητος

Τελεία Ἀγάπη = Ὀικειότης + Πάθος + ἈφοσίωσιςΡομαντικὴ Ἀγάπη = Ὀικειότης + ΠάθοςΣυντροφικὴ Ἀγάπη = Ὀικειότης + ΔέσμευσιςἘρωτικὴ Τρέλλα = Πάθος

Ἡ τριμερὴς μορφὴ τοῦ συναισθήματος (νοῦς – ψυχή – σῶμα) ἀντανακλᾷ σὲ ἀριθμητικὰ τρίγωνα, ὅπου ἡ πληρότης συντελεῖται μόνον ὅταν καὶ οἱ τρεῖς παράγοντες συνυπάρχουν καὶ συγκλίνουν.

4. Ἡ μαθηματικὴ διαλεκτικὴ τῆς Ἀγάπης

Ἐξουσία + Ἐγώ = ἈλαζονείαἘξουσία − Ἐγώ = ἩγεσίαἈγάπη + Ἐγώ = ἘκμετάλλευσιςἈγάπη − Ἐγώ = Ἀνιδιοτέλεια

Τὸ Ἐγώ εἶναι ὁ καταλύτης ποὺ μεταβάλλει τὴν Ἀγάπη εἰς ἀρετὴ ἢ εἰς ὑπολογισμὸν. Καθίσταται ἀπαραίτητος ἡ ἐξίσωση τοῦ Ἐγώ, ἡ ἔξωσις τοῦ ἀνθρωποκεντρικοῦ κινήτρου ὑπὲρ τοῦ προσώπου.

📘 Ἡ Ἀριθμητικὴ τῆς Ἀγάπης δὲν εἶναι μηχανικὴ· εἶναι ἐνσυνείδητος ἐξίσωση ἀρετῆς καὶ χάριτος. Πρὸς ὅσους μποροῦν νὰ ἀφαιρέσουν Ἐγώ, θὰ προστεθεῖ Φῶς.