Ἡ Ὀντολογικὴ Χρεία τῆς Συλλήψεως

Ὅπως ἡ σπείρα ὀρίζει τὴν ἀνάδυση τοῦ ἔμβιου ἀπὸ τὸ ἀδρανές, ἔτσι καὶ ἡ σύλληψις ὡς πράξις δὲν ὁρίζεται μόνον ἀπὸ φυσικὰ δεδομένα, ἀλλὰ ἀπὸ μεταφυσικὴν ἀποστολή.

Ἡ στιγμή τῆς συλλήψεως εἶναι μυστήριον — συνάντησις οὐ μόνον δύο σωμάτων ἀλλὰ δύο θελήσεων, δύο ἐλπίδων, δύο κοσμοαντιλήψεων.

Ἐντός τῆς στιγμῆς ταύτης, ἡ φύσις παραδίδει τὴ σκυτάλη στὴν πρόθεση.

Οὐκέτι μόνον μηχανισμός,

ἀλλὰ συνείδησις δημιουργίας.

Ἡ ὑπάρξις δὲν ἀναπαράγεται μόνον διὰ ζωτικῆς ὁρμῆς.

Ἀναγεννᾶται διὰ συναντήσεως ἐρωτικῆς, ἀγαπητικῆς, συνειδητῆς.

Ἡ σύλληψις, λοιπὸν, δὲν εἶναι δικαίωμα, δὲν εἶναι ἀνάγκη — εἶναι ἀρετή.

Ἀρετὴ φυσιολογικὴ καὶ ὀντολογική·

ὁ ἔρωτας ὡς πράξις αἰωνιότητας.