Ἡ Σύλληψις ὡς Ὁμολογία Ὕπαρξης

Σὲ κάθε ἀληθινὸ ἔργο δημιουργίας, δὲν ὑπάρχει τόπος για ἀσυνειδησία. Ὁ Ἄνθρωπος, ὡς ὀντότητα ἐμφιλτρωμένη ἀπὸ πνεῦμα, ψυχὴ καὶ ὕλη, εἶναι οἷος νὰ μετέχει σὲ πράξεις ποὺ ὑπερβαίνουν τὴν βιολογικὴ λειτουργία καὶ ἀγγίζουν τὸ ὄντως ὂν. Ἡ σύλληψις εἶναι μία ἐκ τῶν ὑψηλότερων.

1. Φυσικὴ Ὁρμὴ καὶ Ἐρωτικὴ Πρόθεση

Ἡ σύλληψις εἶναι πράξις.Οὐχί μόνον βιολογική, ἀλλὰ κοσμική — μία τελετή μυστική, κατὰ φύσιν, καὶ καθ’ ὑπόστασιν.

Στα ζώα, ὁ πολλαπλασιασμὸς καθορίζεται ἀπὸ ἐποχικούς ῥυθμοὺς, ὁρμονικὰ ἀνακλαστικά, καὶ στιγμιαίες καταστάσεις ἐπαναληψιμότητος. Στον Ἄνθρωπο, ὅμως, ἡ πράξις τῆς δημιουργίας μπορεῖ —καὶ ὀφείλει— νὰ μετουσιωθεῖ σὲ ἔνθεο ὅρκο ὕπαρξης.

Ἡ σύλληψις ὡς ὁμολογία σημαίνει:ὅτι δὲν δημιουργῶ ἐν τῷ σκότει, ἀλλ’ ἐν τῷ φωτί.Ὅτι δὲν ἁπλῶς ἀφήνω τὴ φύσιν νὰ ἐνεργεῖ δίχως κρίσιν,ἀλλὰ προσφέρω τὸ σῶμα μου, τὴν πρόθεσή μου, καὶ τὸ ἦθος μου ὡς συνδημιουργὸς.

Ἡ ζωτικὴ ὁρμὴ κινεῖ τὸ σῶμα· ὁ Ἔρως, ὡς βούλησις μέθεξης, κινεῖ τὴν ψυχή.Ἡ διαφορά μεταξὺ τῆς ἀλόγου ἐπιθυμίας καὶ τῆς ἐνσυνείδητης ἕλξης ὀρίζει τὴν ποιότητα τοῦ ἔργου. Ἡ σύλληψις, ἐκφραζομένη ἐντός πλαισίου ἀγάπης, συνειδητῆς προαιρέσεως, καὶ ἔνθεης συναντήσεως, μεταμορφώνεται σὲ ὁμολογία ζωῆς.Ἡ διαφορά μεταξὺ ὀρμῆς καὶ πρόθεσης διαχωρίζει τὸ ἄλογο ἀπὸ τὸ ἔλλογο ὄν.Ὁ ἔρως τοῦ Ἀνθρώπου δὲν εἶναι χημικὴ μόνο διέγερσις,ἀλλὰ κάλεσμα ψυχῆς, ἀμοιβαία συγκατάθεσις, κοινὴ ἐπιθυμία καὶ ἐνσυνείδητη πράξις.Ἡ γονιμότητα εἶναι ὄχι μόνον σωματικὴ δύναμις, ἀλλὰ ψυχικὴ ἐπιλογή.

2. Ὁ Ταυτόχρονος Ὀργασμὸς ὡς Συντονισμὸς

Οὐκ ἔστιν μόνον ἐμπειρία, ἀλλ’ ἐνέργεια ἐκρηκτικὴ ἡ ὁποία, ὅταν συγχρονισθῇ ἀμοιβαίως, ὑψοῦται σὲ πράξη δημιουργίας.Ἡ φύσις καθοδηγεῖ τὴ σπορὰ μὲ ρυθμικὴ σοφία, μὲ ἀντανακλαστικὴ συμφωνία ποὺ θέτει τὰ πράγματα στὴ θέσιν τους.Ὁ ταυτόχρονος ὀργασμὸς δὲν εἶναι τεχνικὴ κατάκτησις, ἀλλὰ πνευματικὸς συντονισμὸς δύο ὀντοτήτων ποὺ συμφωνοῦν νὰ γίνoυν φορεῖς μέλλοντος.

Κατὰ τὴ φύσιν, τὸ σώμα ὑπακούει στὴν ἁρμονία.Ὁ ταυτόχρονος ὀργασμὸς εἶναι ὄχι μόνον ἀπόλαυσις,ἀλλὰ φυσικὴ ταυτοχρονία,συντονιστικὴ ἐπιβεβαίωσις ὅτι ἡ ὁδὸς εἶναι σωστή, ἡ στιγμή ἐπιλεγμένη,ὁ ἔρως ἀληθινὸς.Ὅταν τὸ πῦρ καὶ ὁ ἀήρ ἀναδύονται ἔγκαιρα,τότε ἡ Ζωή εὐνοεῖ τὴν δημιουργία.

3. Ἐνσώματη Ἐπιλογὴ Ἐντός Ἀμοιβαίας Προαιρέσεως

Ἡ τεκνοποιία δὲν εἶναι καθήκον. Εἶναι δωρεά, ἀνταπόκριση, ἐσωτερικὸ κάλεσμα.Ἡ προαίρεση —ἐλεύθερη, συνειδητὴ, ἀμφίπλευρη— ἀποτελεῖ τὴν ἀσφαλὴ βάσιν γιὰ τὴν πράξιν τῆς συλλήψεως. Ἀλλιῶς, γεννᾶται σῶμα χωρὶς ἐκκίνηση ψυχῆς.

4. Τεχνολογία καὶ Φυσικὴ Ἀλήθεια

Οὐκ ἀρνούμεθα τὰ τεχνολογικὰ ἐπιτεύγματα.Οὐδὲ κατηγοροῦμε τὴν ἰατρικὴ βοήθεια, ὅταν ἡ φύσις ἀσθενεῖ.Ἀλλ’ ἐκείνο ποὺ ἀρνούμεθα εἶναιἡ ἀντικατάστασις τῆς φύσεως,ἡ ἀλαζονικὴ προσποίησις ὅτι δημιουργοῦμε δίχως ψυχή.

Δὲν εἶναι ὁ στόχος μας νὰ γίνουμε θεοί,ἀλλὰ νὰ θυμηθοῦμε ὅτι εἴμαστε ἄνθρωποι — μετόχοι τοῦ Θείου.

Δὲν ἀπαρνοῦμεθα τὰ ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης· ἀλλὰ τίθεται ὅριον, ὅταν ὁ Ἄνθρωπος δὲν ἐπιλέγει, ἀλλὰ προγραμματίζει·ὅταν ἡ ζωή κατασκευάζεται, ἀλλὰ δὲν δημιουργεῖται·ὅταν ὁ γονεὺς δὲν δίνεται, ἀλλὰ ἀντιγράφεται.Ἡ σύλληψις ὡς ἱερὸς Λόγος ἀπαιτεῖ συνειδητὴ παρουσία, καὶ ὄχι τεχνολογικὴ παρέμβαση ἄνευ προθέσεως.

5. Ἀπὸ τὴν Ἀπαγόρευση στὴν Ἔνθεη Συνείδηση

Ἡ πορεία τοῦ Ἀνθρώπου ἀπὸ τὴν ἔνοχη θρησκειοκοινωνικὴ ἀπαγόρευση, στὴν καταναλωτικὴ ἀσυδοσία, καταλήγει σὲ ἀδιέξοδον ἔρημον.Ἡ ὁδὸς ἐπανόδου εἶναι ἡ ἔνθεη συνείδηση·ὁ Ἔρως ὡς ὁδός δημιουργίας·ὁ Ἄνθρωπος ὡς Homo Creative — συνδημιουργὸς τοῦ κόσμου, ἐν ἀληθείᾳ καὶ μέτρῳ.

Τὸ πέρασμα ἀπὸ τὴν ἀπαγόρευση στὴν ἀσυδοσία,καὶ ἐκεῖθεν στὴν ἐνσυνείδητη ἐρωτικὴ δημιουργία,εἶναι ὁ δρόμος τοῦ Homo Creative — Συνδημιουργοῦ.

Ἔρως δίχως μέτρο, γεννᾷ καταστροφή.Μέτρο δίχως ἔρωτα, γεννᾷ ἀπάρνησιν.Μόνον Ἔρως ἐν σοφίᾳ, γεννᾷ ζωὴν ἀληθινήν.

Ἡ σύλληψις, ὅταν εἶναι καρπὸς τέτοιας πράξεως,εἶναι ὁμολογία Ὕπαρξης:ὁμολογῶ ὅτι ἐπιθυμῶ τὴ Ζωή.Ὅτι δὲν εἶμαι μόνον ὑπάρχων, ἀλλὰ δημιουργῶν.

– Συνειδητὴ Ἔνωση καὶ Ἔνθεος Ἀρχὴ τοῦ Ἀνθρώπου

5. Τὸ ἔσχατον:

Ἕνας Ἄνθρωπος δὲν γεννᾶ μόνον ἕνα παιδί.Γεννᾶ μία ἐντολὴ συνέχειας,ἕνα κάλεσμα ἐλπίδος σὲ ἕναν κόσμο κουρασμένο ἀπὸ φόβο.

Ἡ σύλληψις εἶναι πράξις πίστις.Καὶ ὁμολογία ὅτι ὁ Ἄνθρωπος εἶναι φῶς,ποὺ θέλει νὰ ξαναφωτίσει τὸν κόσμο.

Ἡ Σύλληψις εἶναι ὁμολογία ὕπαρξης.

Δὲν γεννᾶμε μόνον παιδία· γεννᾶμε ἄλλον τρόπο ὑπάρξεως, ἄλλην συχνότητα συνειδήσεως. Ὅταν ἡ πράξις συμπορεύεται μὲ προαίρεση, ὁ Λόγος ἐνσαρκώνεται στὴν ἱερότητα τοῦ Ἔρωτος.

Ἐν σοφίᾳ καὶ Ἀγάπῃ, οἱ δύο μεταβάλλονται σὲ τρεῖς:

Ἄνθρωπος – Πράξη – Ζωή

Ἐγώ – Εὐθύνη – Αἰών

Ἔρως – Μέθεξις – Φῶς