Η Γη ως Διαστημόπλοιο και οι Κόσμοι της Μετά την Καταστροφή

(Φιλοσοφικό – Πολιτικό Σενάριο για την Απαρχή της Τρίτης Χιλιετίας)

1. Προοίμιο: Μια φωνή από το μέλλον

«Κάθε big bang, «εν αρχή ενός ηλίου»;

Ο χρόνος δεν είναι γραμμικός. Ούτε η πολιτική. Ούτε η συνείδηση.

Η εποχή μας κουβαλάει το βάρος μιας διαρκούς φυγής — από τη φύση, από το μέτρο, από το ίδιο μας το είδος.

2. Το Μεγάλο Άλμα στο Κενό (ή στο Τίποτα;)

Διαστημικά σκουπίδια κρύβουν τα αστέρια.

Η ανθρωπότητα ξεμένει από ουρανό.

Η τεχνολογία υπόσχεται νέο έδαφος. Νέα πόλη. Αλλά για ποιον;

«Αυτοί που δεν μπορούν να μοιράσουν δυο γαϊδάρων άχυρα, τώρα μοιράζουν πλανήτες…»

Η ζωή κουράστηκε από την αιώνια ροή του Ηρακλείτου.

Θέλει να κατέβει απ’ την Γη...

3. Κοινωνική Δημοκρατία ή Εκφυλισμένος Σοσιαλισμός;

“Καταργούνται οι χρηματικές συναλλαγές όλων ανεξαιρέτως των πολιτών…”

Ένα νέο κοινωνικό μοντέλο. Ριζικό, απρόσμενο, σχεδόν «σοφό».

Μισθοί μόνο στους αγέννητους.

Οι υπόλοιποι: αμειβόμενοι ανά τεκνοποιητική ή φροντιστική προσφορά.

Η ανθρωπότητα ως συνεταιρισμός αναπαραγωγής.

Πρόνοια, προγραμματισμός, κοινωνική αποκατάσταση με βάση την ηλικία και την «προσφορά στο σύνολο».

Όμως, κάτω από αυτή τη στέρεα δομή, μια γνώριμη μυρωδιά: εξουσία, επιτήρηση, αποδοτικότητα.

4. Η Τελευταία Πλημμύρα

Κι ύστερα, σαν να ξαναγράφεται η Γένεση.

Όχι πια με κιβωτό και ζώα. Αλλά με δεδομένα και ηλεκτρονική καταιγίδα.

Το χρονικό επαναλαμβάνεται:

Από την πλημμύρα του Εύξεινου μέχρι τη διαφυγή της Ζωής στο άπειρο.

Η μνήμη των Σουμερίων. Η γραφή που άνθισε κόκκινα (φοινίκιο χρώμα) μετά την καταστροφή.

Η νέα εποχή θέλει κι αυτή τον κατακλυσμό της ;

5. Τι απομένει; Η Αγάπη ως Συνοχή

Ο Χώρος είναι η μη συν-χώρεση των υποατομικών σωματιδίων.

Η Αγάπη είναι η συν-χώρεση. Η ένωση.

«Είμαστε ενωμένοι με το Σύμπαν. Είμαστε κομμάτι Του.»

Το νέο σύστημα απέτυχε ή μήπως πέτυχε τον σκοπό του και τελείωσε;

Το ερώτημα δεν είναι τεχνολογικό ή οικονομικό.

Είναι μεταφυσικό: Τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος μέσα σε ένα σύμπαν που δεν συγχωρεί;

🜂 1. Απαρχή – Ο Αφροδισιασμός ως Παράδοση

Βασική θέση:

Ο αφροδισιασμός δεν είναι τεχνική ούτε δόγμα. Είναι στάση ζωής, είναι μια «μνήμη» του ιερού έρωτα που δεν καθαγιάζεται από θρησκείες, αλλά από τον σεβασμό της στιγμής και του σώματος. Δεν ανακαλύπτεται· θυμάται.

🔍 Παράδειγμα:

Στον Αρχαίο κόσμο, δεν υπήρχε «σεξουαλικότητα» όπως την εννοούμε σήμερα. Οι ερωτικές πράξεις ήταν τελετουργικές στην ουσία τους, ακόμα κι αν δεν υπήρχε θρησκευτικό πλαίσιο. Ο έρωτας δεν ήταν μέσο ευχαρίστησης αλλά αναγνώρισης της κοσμικής θέσης δύο ανθρώπων.

«Η πράξη δεν είναι αρχή. Είναι ανάμνηση.»

➥ Πληροφοριακή Υποσημείωση:

Η λέξη “aphrodisiac” δεν αφορά μόνο ουσίες. Από την ετυμολογία της προκύπτει οτιδήποτε προκαλεί ή θυμίζει την Αφροδίτη, δηλαδή την ενσάρκωση του κάλλους, της δημιουργίας και της πόλωσης. Το «Εγχειρίδιο» επαναφέρει τον αφροδισιασμό ως βιωματική κοσμοθεωρία.

🜁 2. Σύλληψη – Η Στιγμή του Συνδημιουργείν

Βασική θέση:

Η πράξη της σύλληψης είναι το σημείο κοσμογονικής συνεργασίας. Δεν είναι τυχαία, δεν είναι «μέθη στιγμής». Είναι μια συμπαντική επιλογή δύο σωμάτων, που αγγίζουν το αιώνιο.

🔍 Παράδειγμα:

Η σπερματική ροή και η μήτρα δεν είναι ανταλλακτικά αυτοκινήτου. Αντιθέτως, σε παλιότερες παραδόσεις (π.χ. Ταοϊσμός, Ελευσίνια Μυστήρια), η στιγμή της σύλληψης συνοδευόταν από εσωτερική προετοιμασία, διατροφή, αποχή, ενεργειακή εξισορρόπηση.

«Το σώμα δεν κάνει παιδιά. Το σώμα προσκαλεί ψυχές.»

➥ Πληροφοριακή Υποσημείωση:

Η νεότερη βιοτεχνολογική εμμονή με τον έλεγχο της γονιμότητας (ωοθυλακιορρηξία, εξωσωματικές, επιλογή φύλου κ.λπ.) διαλύει τη μυσταγωγία της σύλληψης. Το «Εγχειρίδιο» δεν αρνείται την τεχνολογία, αλλά την τοποθετεί υπό την κρίση του σεβασμού και όχι του αποτελέσματος.

🜃 3. Αφροδισιακή Αγωγή – Το Αειθαλές Σθένος

Βασική θέση:

Η σεξουαλική ενέργεια δεν φθείρεται, ούτε είναι ανάγκη να εξαντλείται. Η αφροδισιακή αγωγή είναι η διατήρηση της ορμής, χωρίς σπατάλη, χωρίς κατάχρηση.

🔍 Παράδειγμα:

Στον Ινδουισμό, η έννοια του Brahmacharya αφορά την πειθαρχημένη χρήση της ερωτικής ενέργειας. Δεν σημαίνει αποχή, αλλά συνειδητή ροή. Αντίστοιχα, στην αρχαιοελληνική φιλοσοφία βρίσκουμε τη σωφροσύνη ως αρχή διάκρισης, όχι καταστολής.

«Σθένος δεν είναι η ισχύς. Είναι το σφρίγος που δεν εξαντλείται.»

➥ Πληροφοριακή Υποσημείωση:

Το αειθαλές σθένος συνδέεται με πρακτικές όπως η αναπνοή, η στάση σώματος, η αποχή από ερεθισμούς, η ψυχική τάξη. Το εγχειρίδιο προτείνει μια ήπια καλλιέργεια του σώματος που θυμίζει περισσότερο γιόγκα χωρίς φόρμα, παρά γυμναστήριο με στόχο.

🜄 4. Οικολογική Αντισύλληψη – Η Συμφωνία με τον Κύκλο

Βασική θέση:

Η αντισύλληψη δεν είναι τεχνικό φρένο αλλά φυσικός διάλογος με τον κύκλο. Δεν καταστέλλεται το σώμα· ακούγεται. Η αληθινή αντισύλληψη είναι προσεκτική σύμπραξη με το γυναικείο ρολόι.

🔍 Παράδειγμα:

Οι παλιές αγροτικές κοινότητες ήξεραν πότε «είναι εποχή» και πότε όχι – όχι μόνο για τα φυτά αλλά και για τα σώματα. Ο σεβασμός του κύκλου (μέσω παρατήρησης βλέννης, θερμοκρασίας, διάθεσης) ήταν μορφή αντισύλληψης, χωρίς φάρμακα.

«Δεν αποφεύγεις τη γέννα. Την συναντάς όταν είναι ώρα.»

➥ Πληροφοριακή Υποσημείωση:

Οι σύγχρονες μέθοδοι (χάπι, σπιράλ, ενέσεις) βασίζονται στον έλεγχο μέσω ορμονικών διαταραχών. Η οικολογική αντισύλληψη σέβεται τον κύκλο και συμμετέχει ενεργά στην παρατήρηση και τη φροντίδα του.

🜇 5. Ο Κρίκος – Η Ανθρωπότητα ως Ερωτική Γέφυρα

Βασική θέσ

η:

Ο άνθρωπος δεν είναι μεμονωμένος εραστής. Είναι κρίκος σε μια ερωτική αλυσίδα. Η στάση μας απέναντι στον έρωτα και στη γονιμότητα καθορίζει την ανθρωπότητα του αύριο.

🔍 Παράδειγμα:

Αν δύο άνθρωποι ενώνονται μηχανικά, το αποτέλεσμα είναι μηχανικό. Αν ενώνονται με πλήρη επίγνωση της δημιουργικής ευθύνης, τότε ο απόγονός τους είναι φορέας ανθρωπότητας και όχι βιολογικού δεδομένου.

«Ο γιος δεν είναι σουβενίρ. Είναι κρίκος μνήμης ανάμεσα σε σένα και το αύριο.»

➥ Πληροφοριακή Υποσημείωση:

Το «Εγχειρίδιο» προτείνει έναν ηθικό, όχι ηθικιστικό αφροδισιασμό. Η ερωτική πράξη, όταν έχει σκοπό και κατεύθυνση, συμμετέχει σε μια πολιτισμική πράξη, όχι μόνο σε ατομική ευχαρίστηση.