Φύλο, Ὁμοφυλοφιλία καὶ Πολιτισμικὴ Ἀνάγνωση

Ἐξισορρόπηση φύσεως, πολιτισμοῦ καὶ ἐλευθερίας

Στὴν ἀναζήτηση ἑνὸς βαθύτερου ἀφροδισιακοῦ νοήματος,ὁ Ἄνθρωπος συναντᾷ ἀναπόφευκτα τὸ φαινόμενο τοῦ φύλουκαὶ τὰ παραπλήσια τούτου φαινόμενα διαφοροποίησης.

Ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἡ τρανς ἔκφραση, ἡ ἔμφυλη ρευστότητα,ὅταν ἀπαλλάσσονται ἀπὸ παθολογικές ἐρμηνείες,ἀποτελοῦν μορφές ὄχι ἀποκλίνουσες,ἀλλὰ ἐναλλακτικὲς προσλήψεις τῆς ψυχοσωματικῆς ταυτότητας.

🜃 Οὖσα ἐκ φύσεως δυαδική ἡ βιολογικὴ διάκριση

(ἄρρεν – θῆλυ)δὲν ἀρκεί νὰ ὁρίσει τὸ πλῆθος τῶν υπαρξιακῶν τροχιῶνπού λαμβάνουν χώρα στὸ ἔδαφος τῆς ἐρωτικῆς ἐτερότητας.

Ἐνίοτε, τὸ βιολογικὸ φύλο διαφέρει ἀπὸ τὸ βιωμένο φύλο (gender),ὅπως διαφέρει τὸ σῶμα ἀπὸ τὸ νόημα ποὺ ἐνσαρκώνει.

🜄 Πνευματικὴ κατανόηση

Ἡ οὐσιαστικὴ ἀντιμετώπιση τῆς ἔμφυλης ποικιλομορφίαςδὲν ἐπιτυγχάνεται μὲ κανονιστικὲς ἀπαγορεύσεις,ἀλλὰ μὲ ἀναγνώριση τοῦ ἔνδον βάθους.

Οὐδεμία πράξις ἐκπορευόμενη ἀπὸ ἀγάπη, συναίνεση καὶ ἀλήθεια,δύναται νὰ χαρακτηρισθεῖ ὡς παρα φύσιν.

🜁 Πολιτισμικὴ παρατήρηση

Οἱ πολιτισμοὶ δὲν συνδιαμορφώνουν ἁπλῶς τὰ φύλα,ἀλλὰ δημιουργοῦν επιτελεστικὰ πρότυπα,μέσω τῶν ὁποίων νομιμοποιοῦν τὴν σεξουαλικὴ ἔκφραση.

Ὅταν ἡ κοινωνία τιμωρεῖ, στιγματίζει, ἢ χειραγωγεῖτοὺς συναισθηματικοὺς ὁρίζοντες τῶν ἀνθρώπων,τότε δὲν λειτουργεῖ ἀνασταλτικά, ἀλλὰ τραυματικά.

🜂 Μυσταγωγικὴ τοποθέτηση

Ὁ Ἀφροδισιασμὸς δὲν ἀποκλεῖ,ἀλλὰ μεταμορφώνει τὴν σχέσιν ἀπὸ πράξη ἀπόλαυσηςσὲ ἱερουργία ὄντος καὶ ἔρωτος.

Δὲν κρίνει τὸ φύλο,ἀλλὰ τὸ βάθος τῆς πρόθεσηςκαὶ τὸ ἐσωτερικὸ κάλεσμα στὴν Ἔνωση.

Ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἐφ᾽ ὅσον ἐκπορεύεται ἀπὸ ἀληθινὸ συναίσθημα,εἶναι ἕκφρασις ἀγάπης,οὐδὲν ἧττον ἱερὰ ἀπὸ τὴν ἐτεροφυλοφιλία.

Συμπέρασμα

Τὸ γένος εἶναι ἕνα∙ὁ Ἄνθρωπος.

Καὶ ἡ τάση τῆς ἀφροδισιακῆς ζωῆςεἶναι νὰ ἀναγνωρίζει τὸ πρόσωπο,μὴ κρίνοντας ἀπὸ φύλο, ἀλλὰ ἀπὸ φῶς.