«Μα η νομική είναι επιστήμη;»
Από τα χρόνια της διδακτορικής μου έρευνας θυμάμαι την αμφισβήτηση με την οποία αντιμετώπιζαν φίλοι επιστήμονες και ερευνητές θετικών επιστημών το πεδίο έρευνάς μου: το δίκαιο. Η ερώτησή τους σχετικά με την επιστημονικότητα του δικαίου, συνοδεύονταν συχνά από την ειλικρινή απορία τους όσον αφορά στη χρησιμότητα ή ακόμα και την ίδια την ύπαρξη του συγκεκριμένου πεδίου.
Η νομική επιστήμη δεν είναι θετική επιστήμη, διότι τα πορίσματά της δεν μπορούν να επαληθευθούν με πειράματα. Επίσης υπάρχει μεγάλη επιρροή του παρατηρητή στο παρατηρούμενο αντικείμενο, αφού ο νομοθέτης πολλές φορές χρησιμοποιεί τα πορίσματα της νομικής επιστήμης κατά τη θέσπιση νέων νόμων. Πολλές φορές αμφισβητείται αν η νομική είναι επιστήμη.
Άλλωστε υπάρχει και η περίφημη φράση του Γερμανού νομικού Julius von Kirchmann από το λόγο που εκφώνησε το 1848 με θέμα «Η απαξία της Νομικής ως επιστήμης» (Die Wertlosigkeit der Jurisprudenz als Wissenschaft): «τρεις διορθωτικές λέξεις του νομοθέτη και βιβλιοθήκες ολόκληρες γίνονται άχρηστες (κακέκτυπα)» (drei berichtigende Worte des Gesetzgebers, und ganze Bibliotheken werden zu Makulatur.).