Οι ασθενείς με ψυχοσωματικά προβλήματα είναι το χειρότερο δείγμα ασθενών για να κατανοήσουμε τι σημαίνει να ασθενεί κάποιος..

Το νοσείν, είναι προσωπική υπόθεση..!!!

 

Ας ξεκινήσουμε όμως την διευκόλυνση την κατανόησης του προβλήματος με τις διδαχές του πρώτου δασκάλου..:

​

Οκόσα φάρμακα ουκ ιήται, σίδηρος ιήται· Όσσα σίδηρος ουκ ιήται, πυρ ιήται· όσσα δε πυρ ουκ ιήται ταύτα χρη νομίζειν ανίητα

Ιπποκράτης, 460-377 π.Χ.

ιήται=θεραπεύει, σίδηρος(μτφ.)=εγχείρηση, πυρ(μτγ.)=καυτηρίαση

​

Δυστυχώς λοιπόν τα ψυχοσωματικά βρίσκονται στην τελευταία κατηγορία κι αυτό διότι τότε απλά δεν υπήρχε η σημερινή συνείδηση του Ανθρώπου 

​

Ποιες διαφορές με κάνουν να πιστεύω ότι έχουμε κάνει ένα βήμα μπροστά απ'τα μαθήματα των δασκάλων?

Ότι πια κατηγοριοποιούμε τους ασθενείς σε "υγιείς ασθενείς" και "ασθενείς ασθενείς" ..!

Οι πρώτοι έχουν ένα "Θεράποντα", οι δεύτεροι "είναι γιατροί"..!

​

Εξ ορισμού και φύσει -θέση, η ψυχή του κάθε ανθρώπου, το θυμικό του, οι επιθυμίες του, η συνειδησιακή του δυνατότητα κ.α. τέτοια, το Εγώ του, τελικά αποφασίζει μια κι έξω...

Θέλει, κατά κάποιο τρόπο, έχει ανάγκη αυτό το σύμπτωμα που θα τον οδηγήσει όχι στη λύση αλλά στην προσέγγιση του θρύλου : μη με λησμόνει... 

​

ίσως κι οριακά, αυτό να βρίσκεται μέσα στα λόγια του Αποστόλου Παύλου...

_αυτό που είσαι,,είναι το τέλειο μες την Αγάπη..!