
Πρόσεχε!
Μην αγαπήσεις άντρα που έχει μάθει να κοιμάται μόνος του, όχι από ανάγκη αλλά από επιλογή.
Μην αγαπήσεις άντρα που ξυπνάει και φτιάχνει καφέ για δυο και ο ένας είναι δικός σου.
Μην αγαπήσεις ποτέ σου άντρα που στρώνει τραπέζι με δυο πιρούνια, ένα για εκείνον και ένα για εσένα.
Μην αγαπήσεις άντρα που έχει πάντα μια άδεια γωνιά στο κρεβάτι του και στην κρατάει ζεστή, που έχει στον καναπέ του μια θέση μονάχα δική σου.
Πρόσεχε καλά!
Ποτέ να μην αγαπήσεις άντρα που τραγουδά σιωπηλά, που διαβάζει τα χείλη και που χορεύει η ψυχή του, που έχει μελαγχολία στο βλέμμα του μέχρι να έρθεις εσύ.
Μην αγαπήσεις άντρα που εννοεί ότι λέει και ας κοστίζει ακριβά.
Άντρα που ακούει την σιωπή σου και τα μαλλιά σου χαϊδεύει, που σε φιλάει στο μέτωπο και στον λαιμό σου ηρεμεί, να μην τον αγαπήσεις σου λέω.
Άντρα που σε σκεπάζει στον ύπνο σου, που σε χαζεύει ακούνητος και για να κοιμηθεί σε αγγίζει, να μην τον αγαπήσεις.
Πρόσεχε σου λέω!
Μην αγαπήσεις με τίποτα άντρα που είναι αλήτης στην όψη και στο φέρσιμο κύριος, που αλητεύει μαζί σου μα όταν λείπεις σιωπά.
Άντρα που φοβάται, όχι για εκείνον, μα πιο πολύ για εσένα, να μην τον αγαπήσεις.
Μην αγαπήσεις άντρα που σαν παιδί σε κοιτάζει και σου γελάει λοξά.
Μην αγαπήσεις άντρα που με την καλημέρα σου ξεκινάει την μέρα του και με την καληνύχτα σου πάει να πλαγιάσει.
Να μην αγαπήσεις άντρα που δυνατά αγκαλιάζει, που το άρωμα σου γνωρίζει, που ότι είναι δικό σου αγαπά, που την μοναξιά του αντέχει μα στην απουσία σου σπάει.
Άντρα που στον καβγά κάνει πίσω, που να νικάς σε αφήνει και σε έχει κάνει αρχηγό του, να μην τον αγαπήσεις.
Άντρα που ξεροκέφαλος είναι όμως τα λάθη του ξέρει, που θυμώνει πολύ μα με μια αγκαλιά το ξεχνάει, ποτέ σου να μην τον αγαπήσεις.
Μην αγαπήσεις ποτέ άντρα που δεν πουλά την ψυχή του, που σου συγχώρεσε λάθη σου και ας τον πονέσαν φρικτά, που κάποιο βράδυ να φύγει του ζήτησες μα το πρωί σε πήρε αγκαλιά.
Πρόσεχε!
Μην αγαπήσεις άντρα που τον θαυμάζουν πολλές μα μόνο εσένα κοιτάζει, που σε κρατάει απ’ το χέρι και μέσα του νιώθει ευλογία, που υπερήφανος είναι με κάθε νίκη δική σου, που στους πόνους σου όλους τσακίζει και από σένα πονά πιο πολύ.
Μην αγαπήσεις άντρα που γράφει λέξεις για σένα, που τα όνειρα του ομορφαίνεις και σε έχει κάνει αύριο του.
Μην αγαπήσεις καθόλου άντρα που έχει κλάψει μπροστά σου, που τον λυγμό του γνωρίζεις, που τις πληγές του τις έχεις δει ανοιχτές, που παραμέρισε ανάγκες του για να χωράτε κι οι δυο.
Μην αγαπήσεις σου λέω άντρα που το μυαλό σου αγαπά και το κορμί σου ποθεί.
Ποτέ σου μην αγαπήσεις κορίτσι μου άντρα που σου ΄χει πει σ’αγαπάω όταν δεν ήσουνα εκεί, που σε έχει κάνει βασίλισσα για να χριστεί βασιλιάς, που πιστεύει στον έρωτα και ας πονάει πολύ.
Όχι σου λέω…
Προς θεού, μην αγαπήσεις έτσι απλά και επιπόλαια τέτοιο άντρα… ή αστον να φύγει κορίτσι μου γιατί δεν του πρέπουν τα μέτρια.... ή δως του τα πάντα σου και λάτρεψε τον το ίδιο και εσύ!....
Πετρος Παναγιωτιδης
Είναι η ώρα...
Είναι ό έρωτας στιγμές αυτοθυσίας...
_είναι το ΕΊΝΑΙ που διαβαίνει στο ΕΜΈΊΣ
Είναι το κράμα των Εγώ
ενέργειά του ΕΊΝΑΙ
Είναι η δύναμή αυτή, που την ενέργειά
διατάζει...
Είναι το Όλα διηθούμενό στον Νου.
Είναι όταν ο ένας Αγαπά
τον Έρωτα του άλλου...
Όχι κι οι δύο τον Έρωτα να ορίζουν.
Αλίμονο αν θα’πρεπε όλοι το ίδιο να’ναι!
Είναι η ψευδαίσθηση του σύγχρονου κενού
Είναι η παραίσθηση της Θείας κοινωνίας....
Είναι το Τέλειο της σύνθεσης ταξίδι
όλοι αυθόρμητα καθένας χωριστά
Ακόμα και η άρνηση, ακόμα κι η οδύνη,
ακόμα και η άγνοια, ακόμα κι η ευθύνη...
Γιατί για πάντα θα είναι Αυτός
Και από πάντα Είναι
Αιθήρ, στοιχείο πρώτο ...
Κι όχι 5ο όπως λεν
αυτοί που ακόμα ψάχνουν
Της γένεσης την ώρα να ξαναβρούν. ..
Γιατί σε κάθε γέννηση, Αυτός,
Με κάποιο τρόπο του
Μας έχει Όλους ίδιους
Ομότιμους ισότιμους ισοδυναμικούς
Το κάθε Εγώ απ’εκει ξεκινά
Τρανώνεται και γίνεται νέος Θεός στη ζήση
Νέα απαίτηση νέους βωμούς να φτιάξει...
Κι από όλους τους βωμούς δικούς του και των άλλων
Πάλι του Έρωτα βωμό να προσκυνήσει...
Ιωαννίκιος