Οι εμφανίσεις του σπέρματος

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ἐν σπέρματι τὸ νόημα.

Ἡ σπίθα τοῦ σπέρματος, ὄχι μόνον ὡς φυσικὸν ἀφετηριακὸν ὑλικὸν, ἀλλὰ ὡς μνήμη, ὡς φορεὺς σκοποῦ, ὡς προοπτική.

Ὅ,τι γεννιέται φέρει μία πρόθεση.

Καὶ ὁ τόπος προελεύσεως τῆς δημιουργίας, ὁ σπερματικὸς τόπος, εἶναι τὸ πεδίον ὅπου διασταυρῶνονται ἡ θνητότητα μὲ τὴν ὑπέρβασή της.

Ἐκεί, ὅπου ἡ ἡδονὴ συναντᾶ τὴν εὐθύνη.

Ἐκεῖ, ὅπου τὸ σπέρμα δὲν χάνεται, ἀλλὰ γράφεται. 

Μέσα στὸ ἔκκριμα ποὺ τρέμει στὸ φῶς, ὑπάρχει μνήμη. Μνήμη ποὺ δὲν ἔζησε, ἀλλὰ ἐπιθυμεῖ νὰ γίνῃ σάρκα. Τὸ σπέρμα δὲν εἶναι μόνο βιολογικὸ ὑγρὸ – εἶναι ἀποτύπωμα μέλλοντος, προοπτικὴ ποὺ ζητᾷ μορφὴ. Ἐντός του φέρεται ἡ πρόθεση, ὁ σκοπός, ἡ δὲσμευση. Κατὰ μία μυητικὴ ὀπτικὴ, εἶναι μιὰ ἀνώνυμη ἀποστολὴ ζωῆς, ἀλλὰ καὶ μιὰ προσευχὴ μὲ σώμα. Πρὸς τί; Πρὸς τὴν ἀνάδυση ἀπὸ τὸ ἄρρητο.

I. Ἡ Ἱερὸτητα τῆς Ἀναπαραγωγῆς

Σὲ κάθε συνουσία, ὅταν δὲν ὑπάρχει λήθη, ὑπάρχει μία μορφὴ ἀναπαραγωγικῆς προσευχῆς.

Ὅταν δὲν κυριαρχεῖ ἡ χρεία ἢ ἡ σαγήνη, ἀλλὰ ὁ σεβασμὸς πρός τὴν δυνατότητα δημιουργίας.

Ἡ «ευοίωνη συνουσία» δὲν εἶναι ἔλλειψις πάθους – εἶναι παρουσία ἀρετῆς.

Μία σύμπραξις, ὅπου ἡ ζωή δὲν σπαταλᾶται ἀλόγιστα ἀλλὰ τιμᾶται.

Τὸ παράδειγμα τοῦ Ὀλλανδοῦ δωρητῆ σπέρματος, ποὺ ἀπέκτησε δεκάδες ἀπογόνους μὲ ψευδῆ στοιχεία, δείχνει τὴν ἀποσύνδεση τῆς δημιουργίας ἀπὸ τὴν ἐυθύνη. φωτίζει τὴν παθολογία τῆς ἀνωνυμίας. Ὁ πατὴρ χωρὶς πρόσωπο γεννᾷ ἀπορία, ὄχι βεβαιότητα.

Ἡ πράξη τῆς συνουσίας, ὅταν γίνεται μὲ συνείδηση δημιουργίας, ἀποκαθίσταται στὴν ἱερὴ της φύση. Ἡ ευοίωνη συνουσία –χωρὶς περιττές κραυγὲς, ἀλλὰ γεμάτη ἀνάσα καὶ παλμό– γίνεται λιτανεία. Ἐντός της συλλαμβάνεται ὄχι μόνο ἕνα παιδί, ἀλλὰ ἕνας κόσμος. Ἡ ἱερότητα τῆς ἀναπαραγωγῆς ἀναφαίνεται στὴν πρόθεση, στὴ δέσμευση καὶ στὴ γνώση ὅτι ἡ δημιουργία εἶναι ἐπίκληση, ὄχι τύχη.

II. Τὸ Σῶμα Ὑπὸ τὴν Ἐπίδρασιν

Στὸ σπέρμα ὑπάρχουν ἰχνοστοιχεῖα, μεταφορικοὶ φορεῖς πληροφορίας, χημικὰ ἴχνη ἐπιρροῆς.

Τὸ σεμενοφωσφορικὸ ὀξὺ λειτουργεῖ ὡς ἀγχολυτικὸς ῥυθμιστὴς στὸ θηλυκὸ σῶμα.

Ἡ μελέτη τοῦ State University of New York δείχνει ὅτι τὰ συστατικὰ τοῦ σπέρματος ἐπηρεάζουν τὸν γυναικεῖο ψυχισμό – κατευνάζουν, καθησυχάζουν, σταθεροποιοῦν.

Ἀντὶ νὰ θεωρεῖται ἀπλῶς ἀπελευθέρωση, ἡ σπερματικὴ ἐκσπερμάτιση εἶναι μία ἀνταλλαγή – μία βιολογική, ὑποσυνείδητη πράξις ἐπιρροῆς.

ΟΡΜΟΝΙΚΗ – ΣΩΜΑΤΙΚΗ ἘΠΙΔΡΑΣΗ

Τὸ σπέρμα εἶναι θρεπτικὸν ὑγρό. Περίπλοκο, πολυσύνθετο, οὐχὶ μόνο φορεὺς DNA. Περιέχει φρουκτόζη, ἀσβέστιο, ψευδάργυρο, καὶ μία σπάνια οὐσία – τὸ σεμενοφωσφορικὸ ὀξὺ. Κατὰ μελέτες, ὅπως ἐκεῖνη τοῦ State University of New York (SUNY), ἡ συχνὴ ἔκθεση στὸ σπέρμα μπορεῖ νὰ ἔχει ἀντικαταθλιπτικὴ ἐπίδραση στὶς γυναῖκες. Ὅχι διὰ τῆς φαντασίωσης, ἀλλὰ διὰ τῆς χημείας. Ἔχει παρατηρηθεῖ ὅτι γυναῖκες μὲ σεξουαλικὴ ἐπαφή χωρὶς προφυλάξεις ἐμφανίζουν λιγότερα σημεῖα κατάθλιψης.

Πέραν τῆς ἀναπαραγωγῆς, τὸ σπέρμα ἐκβάλλεται σὲ ἀναγκαιότητα· ἀλλὰ μήπως ἐδῶ ἀρχίζει τὸ πρόβλημα;

III. Ἡ Ἐγκράτεια ὡς Πνευματικὴ Ὀδός

Ἡ ἀποχή δὲν εἶναι στέρηση.

Εἶναι συγκέντρωση.

Ὁ Σωκράτης, ὁ Λάο Τσε, οἱ ἀσκητὲς ὅλων τῶν παραδόσεων, δὲν ἀπέρριπταν τὴν ἡδονή – ἀλλὰ τὴν μετέπλαθαν σὲ δύναμη.

Ἡ σύγχρονη κουλτούρα τοῦ NoFap ἀγγίζει ἐπιφανειακά τὴν ἀρχαία ἀλήθεια τῆς σωφροσύνης.

Ἐγκράτεια σημαίνει: δὲν σπείρω ἄλλο ἔδαφος, ἀλλὰ θερίζω τὴν ἰδίαν μου σπορά.

Ὁ σεξουαλικὸς ἐγκρατής δὲν ἀρνεῖται – προστατεύει. 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ἘΓΚΡΑΤΕΙΑ

Ἡ σωφροσύνη δὲν εἶναι καταστολή – εἶναι μεταβολή τῆς ἐπιθυμίας σὲ ἐνέργεια. Ἡ σπερματικὴ ἐγκράτεια ἔχει καταγραφεῖ στὴν ἀνατολικὴ ἀσκητικὴ παράδοση, ἀλλὰ καὶ στὸν Πλάτωνα: ὁ σπέρμα ὡς πῦρ, ὁ ἀνὴρ ὡς ἀγγεῖο.

Στὴν σύγχρονη ἀντικουλτοῦρα, τὸ κίνημα «NoFap» προσπαθεῖ νὰ ἐπαναφέρει ἀυτὴ τὴν στάση: τὸ σπέρμα δὲν ἀνήκει στὴ σπατάλη. Ὅχι διὰ ἠθικιστικοὺς λόγους, ἀλλὰ διὰ πειραματικοὺς. Νέοι ἄνδρες παρατηροῦν αὔξηση ἐνέργειας, συγκέντρωσης, κινητοποίησης. Ὅχι ἐπειδὴ ἡ ἀποχή εἶναι ἀρετή, ἀλλὰ ἐπειδὴ τὸ σπέρμα εἶναι δύναμη.

IV. Ἀπόρριψις – Λήθη – Τύψεις

Ὅσα ἀποβάλλονται δίχως συνείδηση, ἐπιστρέφουν.

Ὅχι μὲ ἐκδίκηση, ἀλλὰ μὲ ἴχνη.

Ἀνεκπλήρωτα ἴχνη, ἐκείνων τῶν σπερμάτων ποὺ ἐξεδιώχθησαν χωρὶς σκοπό.

Μνῆμες χωρὶς μορφὴ, ὅπως αἱ Ἐρινύες, ἐγκαθίστανται στὸ βάθος τοῦ ψυχισμοῦ.

Τὰ ἴχνη αὐτὰ – ἐνοχικὰ, λησμονημένα, ἀκατονόμαστα – διαμορφώνουν σχέσεις, προτιμήσεις, φοβίες.

Ἀν δὲν ἔχουμε συνείδηση τοῦ τί σπείραμε, τότε ζοῦμε μὲ τὸν φόβο τοῦ θερισμοῦ.

Ἡ ἐκσπερμάτιση χωρὶς πρόθεση γεννά ἔκκριμα χωρὶς μνήμη. Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος ἔχει μνήμη. Καὶ ἡ μνήμη ἐπιστρέφει.

Οἱ νεαροὶ ποὺ ἐθίζονται στὴν πορνογραφία ζοῦν σὲ ἐπανάληψη μιᾶς τελετουργίας ἀπόρριψης. Τὸ σπέρμα γίνεται ἀντικείμενο λήθης – νὰ ξεχαστεῖ ὅτι ὑπῆρξε. Ἀλλὰ ἔτσι γεννιῶνται «ἐπιστρέφουσες μνῆμες», ὅπως οἱ Ἐρινύες – ἀπὸρριμμένα ἴχνη δημιουργίας, ποὺ ἀπαιτοῦν νόημα.

Οἱ τύψεις ποὺ συνοδεύουν πολλές ἐκσπερματίσεις δὲν εἶναι μόνο θρησκευτικὲς ἐνοχὲς – εἶναι μιὰ διαίσθηση ὅτι κάτι ἔφυγε, ποὺ ἔπρεπε νὰ μείνει.

V. Εὐγονικὴ Προοπτικὴ – Κατάχρηση

Στὴν ἐποχὴ τῆς γονιδιακῆς ἐπεξεργασίας, ἡ ἀναπαραγωγὴ γίνεταί πλεῖον τεχνοκρατικὴ πράξις.

Ἡ τράπεζα σπέρματος τῶν «ἰδιοφυιῶν» (Genius Sperm Bank) εἶναι πραγματικὴ – καὶ ἐκφοβιστικὴ.

Ἡ δημιουργία παιδιῶν κατ’ ἐπιλογὴν ἀνατρέπει τὴν ἱερὰ ἀβεβαιότητα τοῦ ἔρωτος.

Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι πρότζεκτ, οὔτε προγραμματισμένος καρπός.

Ἐάν σπείρουμε μόνον ὅ,τι θεωροῦμε «ἄριστον», δὲν καλλιεργοῦμε τὸ μέλλον – τοῦ ἀφαιροῦμε τὸ ἄγνωστο.

Στὸν καιρὸ τῆς γενετικῆς, τὸ σπέρμα γίνεται κεφάλαιο. Ἡ λεγόμενη «Genius Sperm Bank» τῶν ἩΠΑ εἶναι ὑπαρκτὴ πρακτικὴ – ἐπιλογὴ δωρητῶν μὲ βάση IQ, φυσικὴ ἐμφάνιση, ἐκπαίδευση.

Τί ἀπομένει ὅταν ὁ ἄνθρωπος γίνεται συνάρτηση γονιδίων; Πῶς ἡ δημιουργία μετατρέπεται σὲ βιομηχανικὴ παραγγελία;

Ἡ ἐπιλογὴ ὠαρίων καὶ σπερμάτων ἀπὸ «καλὰ δείγματα» μετατρέπει τὴν γέννηση σὲ project. Καὶ ἐδῶ τελειώνει ἡ συνδημιουργία – ἀρχίζει ἡ σχεδίαση.

Μὲ φόντο αὐτὴν τὴν κατάχρηση, ὁ ἔρωτας ὑποχωρεῖ ὡς ὁρμή ζωῆς. Τὸ σπέρμα γίνεται περιουσιακὸ στοιχεῖο, ὄχι προσευχή.

– Τέλος –>>.

NoFap

See all with music