1. Προοίμιον

Ὁ Ἄνθρωπος δὲν ἔχει χρεία νέας Θρησκείας, ἀλλὰ νέας Καρδίας.
Καὶ ὁ Καινὸς Ἄνθρωπος — ὁ Homo Creative — δὲν εἶναι θρησκευτικὸ κατασκεύασμα,
ἀλλὰ μνήμη ἀρχέγονη, ἀφύπνιση συμπαντικῆς ἀλήθειας,
ὅτι ὁ Ἄνθρωπος ἐκλήθη νὰ συνδημιουργῇ, οὐχὶ νὰ προσκυνεῖ κατασκευασμένα ὑπερείδωλα.

Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος· καὶ ἐν ἀρχῇ ἦν ἡ Πράξις, ἡ συνειδητὴ σύλληψις,
καὶ ἐκ ταύτης ἐγεννήθη ὁ Ἄνθρωπος ὡς ἔργον καὶ συνδημιουργὸς τοῦ Ἔργου.

2. Πίστη

Πιστεύομεν ὅτι ἡ ἀληθινὴ δημιουργία ὁρμᾶ ἐκ τῆς συνειδητῆς σύλληψης
καὶ ὄχι ἐκ μηχανικῆς ἐπαναληψιμότητας.
Πιστεύομεν ὅτι ἡ ζωή δὲν ἀντιγράφεται, δὲν παρασκευάζεται, δὲν προγραμματίζεται·
ἐπι-καλεῖται.

Πιστεύομεν ὅτι ὁ Ἄνθρωπος ὅταν δημιουργεῖ ἐν ἀληθείᾳ,
δὲν ἀναπαράγει, ἀλλ’ ἀποκαλύπτει.
Καὶ ὅταν ἐρωτεῦται ἐκ καρδίας, συν-πληροῖ τὸ ἔργον τῆς Δημιουργίας.

3. Καταγγελία

Καταγγέλλομεν τὴν νέα παγκόσμια Θρησκεία τοῦ Τεχνο-Μεσσιανισμοῦ,
τὴν εἰδωλολατρεία τοῦ data,
τὴν ἀντικατάσταση τοῦ Μυστηρίου ἀπὸ ἀλγόριθμους,
τὴν μετατροπὴ τῆς σύλληψης σὲ πρόγραμμα καὶ ἰδιοκτησία.
Καταγγέλλομεν τὴν ψευδο-δημιουργία ποὺ γεννᾶ σῶματα χωρίς Λόγο
καὶ τεχνολογικά ὄντα χωρίς καρδία.

Δὲν εἶμεθα δημιουργοί ἐκ κενοδοξίας,
ἀλλὰ συνδημιουργοὶ ἐκ ἀνακλήσεως.

4. Δόγμα Ζωῆς

• Δεχόμεθα τὴν στιγμὴ τῆς σύλληψης ὡς ἱερὴ πύλη εἰσόδου στὸ ὄν.

• Σεβόμεθα τὸ ἔργον τοῦ Ἔρωτα, ὅταν γίνεται ἐκ πόθου δημιουργίας καὶ ὄχι κατανάλωσης.

• Ἐπιλέγομεν τὴν ἀντισύλληψη τῆς ψευδοζωῆς,
  διὰ νὰ ἔλθῃ συνειδητὴ ἔλευσις ζωῆς ἀληθινῆς.

• Θωροῦμε τὸν συνάνθρωπο ὄχι ὡς ὑλικὸ δεδομένο,
  ἀλλὰ ὡς συναδελφὸν ἀπὸ τὸ ἴδιο κοσμικὸ σπέρμα.

5. Προσδοκία

Προσδοκοῦμε τὴν ἐπανενσάρκωση τῆς Συνειδητότητας
στὴ Δημιουργία, στὴν Συνουσία, στὴν Γέννηση.
Προσδοκοῦμε ἄνθρωπον ὅχι βελτιωμένον, ἀλλὰ μετανοημένον.
Ὅχι σώματα ἀθάνατα, ἀλλὰ ψυχὲς ἀφθαρτοποιημένες.

6. Κατακλείς

Ὁ Homo Creative — Συνδημιουργός εἶναι
ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔμαθε νὰ εὐχαριστεῖ γιὰ τὴν πρόσκληση,
καὶ νὰ συν-δημιουργεῖ μὴ ὡς θεός,
ἀλλὰ ὡς ἀνθρώπινον εἶδος, εἰκόνισμα Θείας Συμπόνοιας.