Το διαδίκτυο, ΕΊΝΑΙ, χώρος –θάλασσα, στον οποίο ΔΕΝ υπάρχει λογοκρισία, ιδιωτική γνώση, ούτε χρησικτησία..μήτε. ευνόητες κατα_χρήσεις.

Το κάθε πληκτρολόγιο_ χρήστης,  είναι συνειδητά μέτοχος της όποιας πληροφορίας βρίσκεται στην θάλασσα του δικτύου...είτε δικής του είτε οποιασδήποτε άλλης η οποία ενυπάρχει και αλλιεύεται εξ αυτής !

Ένας λόγος  που υπάρχει το πλήκτρο «enter» είναι η απελευθέρωση/ ρίψη της «εγγεγραμμένης σκέψης-πληροφορίας» στην θάλασσα...

Το αντίθετο συμβαίνει με το πλήκτρο «delete»!

Το γεγονός ότι κάποιοι θέλουν να βγάζουν ή να βρίσκουν χρήματα στην θάλασσα του δικτύου... εδώ, στην «π cubic», μας αφήνει παγερά αδιάφορους!

Ετσι, δεν κατωχυρώνεται σε κανέναν το δικαίωμα να θέλει copyright για τα λεγόμενά του, τις πράξεις του, τις δράσεις του ή ό,τι  άλλο τοποθετεί, πετάει, βυθίζει ή εκθέτει στην ροή ή και στην στάση του νερού, είτε τούτο είναι αλμυρό, είτε γλυκό, είτε καθάριο, είτε μολυσματικό...αρκεί να αναφέρεται ρητώς και εμφανώς ο προσφέρων την πληροφορία μαζί με την πηγή του.

Οι γνώσεις είναι κοινοφελείς, άρα κοινόχρηστες,  οι πηγές εύκτητες, άρα, δεδομένες, τα κανάλια ανοιχτά και τα μάτια ορθάνοιχτα!  Οι καιροί, άλλαξαν..!

Ακόμα και η πιο αποκλειστική πληροφορία, έχει την ανάγκη του διαμοιρασμού της και ως εκ τούτου στην βάση της είναι αχρήματη.

Αυτό ισχύει καταρχήν διότι οφείλει να περάσει  στην κοινωνία και κατ επέκταση στην επικοινωνία της προς κρίσην, ανεξαρτήτως του εφευρέτη της..!

Έτσι,η κάθε έκθεση γνώμης, άρθρου, εικόνας, πληροφορίας ή ό,τι άλλο, καθιστά την ανάγκη αδειοδότησης,περιττή κι ανώφελη!

Εδώ στην «π cubic», στον χώρο ανταλλαγής  ιδεών που δημιουργήθηκε πάνω σε μια Ιδέα, ομαδοποιώντας την θεματολογία, εκθέτουμε τις τρέχουσες (κι όχι μόνον) απόψεις από ποικίλες πηγές για να κριθούν αποτελεσματικά απ τούς αναγνώστες.

Το γεγονός πως δεν κρίνουμε εμείς, οι της έκδοσης, τις απόψεις που εκτίθενται ή δεν ωραιοποιούμε κάποια απ αυτές συμβαίνει επειδή έχουμε συγκεκριμένη θέση για την ζωή ...

Άλλωστε, το "όλον εγχείρημα" ΔΕΝ είναι δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος ΑΛΛΆ εφαλτήριο κριτικής σκέψης. 

 

Τέλος, μάλλον απλά δεν κατανοώ, γιατί πρέπει να συνυπάρχει ο φόβος με τόση γνώση ολόγυρα...

Αλλα, όπως είπε κι ο Γιώργος : Πιάσε το «πρέπει»  από  το «ι» και γδάρτο μέχρι το «π»...!