Σαν άκουσα τα λόγια σου.... “Βιβλία” στο μυαλο μου Συνδέθηκαν στην σκέψη μου Σαν έμπνευση σενάριο... όραμα αισθητό! Πράγματι, όπως σοφά τραγούδησες: Ξεχάσαμε η ανθρωπιά και η αγαθοσύνη Τί θα πουν και τί σημαίνουν... ...και στο νερό πνιγόμαστε Και στο κρασί μεθάμε... Χρήμα ο χρόνος, για πολλούς Για άλλους ίσως, ο πόνος! Και για τους περισσότερους, αγώνας δίχως νίκη. Χαμένος χρόνος δηλαδή όπου κι αν δει το μάτι... Στο όραμα όμως ξαφνικά, χρώματα λούζουν την σκηνή, ξε μούντωσε το γκρι, του μαύρου η φορεσιά... Ξημέρωμα του νου, ημέρωμα ψυχής κι η μόνη απουσία που αναγνωριζουμε, είναι αυτή του πόνου! Ολα τα άλλα είναι Εν, που εμπεριέχει τα πολλά που οδηγούν στο Ένα. Άριστον μέτρον, το ακριβές που απαντά... στο πόσο, τόσο! Είμαι παιδί του οράματος : όριο να ναι η Αγάπη... Τόσο τον εατούλη μου όσο και κάθε Άλλον. Γνωρίζω, αυτό.... αδύνατον! δεν είναι καν σκοπός! Μόνον Εκείνος το μπορεί Αυτός είναι η Αγάπη..! Χριστιανικά οράματα, “προς Εμμαούς” ξανά.. Τον άρτον να μοιράζουμε, στα μάτια να κοιτάζουμε όλοι Αδέρφια τελικα..! Θαρρώ, Ζωής λαμπρό ξεκίνημα στο όραμα αυτό : Άσκηση για βοήθεια με σπάνιο συναίσθημα που οδηγεί σε αγάπη: Ευγνωμοσύνη