Η τροφή ως όπλο κατά της φθοράς!
Η τροφή όπως κατηγοριοποιείται στο λογισμό μας είναι τριών ειδών :
Α) τα είδη που μασούμε
Β) τα είδη που πίνουμε
Γ )τα είδη που εισπνέουμε. Εδώ συμπεριλαμβάνονται και τα «πνευματικά» {μόρφωση, καλλιέργεια, τέχνες, πολιτιστική διαδραμάτιση κ.τ.λ.}, αλλά μόνον τα δύο πρώτα περιλαμβάνονται στο θέμα μας.
Τα πρώτα [Α], για ευκολία τα τοποθετούμε ανά μήνα παραγωγής τους –σε φυσική μορφή> καλλιέργεια.
Όλα τα περιεχόμενα υλικά σε κάθε είδος, πιθανόν να ανήκουν αυτόματα στο άριστο ή στο χείριστο επίπεδο για κατανάλωση ανάλογα με το δυναμικό επεξεργασίας που φέρουν.
Αυτό πιο απλά σημαίνει ότι μια τροφή δύναται να βρίσκεται σε επίπεδο μηδενικού βαθμού επεξεργασίας { άριστο δυναμικό κατανάλωσης} και στη συνέχεια με τον κατάλληλο χειρισμό {επεξεργασία} να ανέλθει στο…/1ο /2ο /ή και 3ο βαθμό/ επίπεδο επεξεργασίας προοδευτικά. [~ανάλυση περαιτέρω θα γίνει στη στήλη «μοριακή γαστρονομία», η οποία «λέει» το πώς και γιατί τρώμε κάποιο είδος.]
Το αντίστροφο, συμβαίνει σπάνια προς όφελος της υγείας μας…
Ένα απλό παράδειγμα θα διαφωτίσει πλήρως τον κανόνα:
Η πατάτα είναι μια καταπληκτική τροφή! Ωμή δεν τρώγεται, είναι εκτός πολιτισμού {λογικής /αναγκαιότητας κ.τ.λ.} και άρα στο μηδενικό της επίπεδο είναι μη καταναλώσιμη.
Στο επίπεδο του βρασμού {1ος βαθμός επεξεργασίας} η πατάτα γίνεται ένας πολύ καλός φίλος του πεπτικού μας συστήματος και κατ’ επέκταση με λίγο ωμό λάδι είναι ένας αγαστός σύντροφος του οργανισμού μας. Μόλις συνοδευτεί με λίγο κρεμμυδάκι , πιπέρι , ξύδι ή λεμόνι, λίγο αρακά και λίγο γραβιέρα ή άλλο τυρί της αρεσκείας μας η πατάτα είναι για νύφη της ζωής μας..!
Το 2ο επίπεδο επεξεργασίας της λαμβάνει χώρα όταν το λάδι είναι καυτό!
Όταν ψήνεται λοιπόν στο φούρνο, αρχίζει να χάνει την ωφέλειά της σε όφελος της γεύσης ειδικά όταν παραφορτώνουμε το γεύμα με δύο είδη πρωτεϊνών και άλλες ουσίες.
Το 3ο και παρόμοιο με το οριακό προηγούμενο είναι όταν πλέον το λάδι είναι στο τηγάνι ή όταν η πατάτα παντρευτεί τα τυριά με ζαμπόν και μπέικον …
Ξεκάθαρα λοιπόν, η πατάτα, πρέπει να ανευρίσκεται μόνον στα δύο ενδιάμεσα επίπεδα για να μπορεί κάποιος να ελπίζει σε φαρμακευτική προσέγγιση .
Πάμε στα πόσιμα? Ομοίως και στα υγρά προϊόντα.
Νερό πηγής /φρέσκος φυσικός χυμός, δημόσια νερό, νερωμένο ζαχαρούχο διάλυμα ουσιών, νερωμένη ζάχαρη +χρώμα με γεύση.
Ή τα αλκοολούχα : τα βέλτιστα είναι εκ βρασμού. Ύστερα έρχονται τα εξ αποστάξεως, μετά τα λικεροειδή {με προσθήκη ζάχαρης +ίσως κι άλλα…} και τέλος τα κακοξινισμένα με τα κακώς απεσταγμένα ή και τα λάθος αραιωμένα…!
Στη κατηγορία αυτή αναφέρονται οι χυμοί, τα βότανα, τα αλκοολούχα, τα αναψυκτικά και το {σημαντικότερο όλων..!} νερό [τα διάφορα εμφιαλωμένα νερά {ή άμα τα βρείτε στη πηγή τους…}].
Ξεκινώ απ’ τα απλά: οι χυμοί πρέπει να πίνονται μετά το γεύμα [ενώ τα φρούτα τρώγονται μόνα τους ή με μια πρωτεΐνη{τυρί/ γιαούρτι…}, με άδειο στομάχι].
Βελτιώνονται εάν αποτελούνται από όμοια είδη {πορτοκάλι με λεμόνι και γκρέιπ φρουτ, ή μπανάνα με μήλο } και είναι βόμβες βιταμινών.
Τα αναψυκτικά και ό,τι έχει προσθήκη ζάχαρης βρίσκονται απευθείας στο 3ο επίπεδο επεξεργασίας τροφών και άρα είναι προς αποφυγήν. Μέτρον άριστον!
Το κρασί είναι το μόνο είδος αλκοολούχων που προτείνεται για καθημερινή[1-2 ποτήρια του κρασιού] χρήση κι αυτό είναι σχετικό…
Το κακάο βρέθηκε με τριπλάσιο ποσοστό αντιοξειδωτικών {φλαβονοειδή} απ’ αυτό του κόκκινου κρασιού {τανίνες}, οπότε ο συνδυασμός πότε το ένα πότε το άλλο φαίνεται ως το βέλτιστο μέτρο!
Είπαμε και επαναλαμβάνω με ευχαρίστηση :Όλα τα είδη στη φυσική τους μορφή είναι απαραίτητα για τον οργανισμό μας .Ίσως να ισχύει το Ινδικό ρητό «τρώγε μόνον ότι βλασταίνει σε ακτίνα 200 χιλιομέτρων απ’ το τόπο σου», αλλά και έτσι, πάλι ό,τι υπάρχει στο κύκλο αυτό είναι απαραίτητο για τη διαβίωσή μας!
Στην Αθήνα της υπερεπάρκειας όποιος δεν συμμετέχει στην υγεία του είναι ή ανόητος ή apriori /κληρονομικά ασθενής.
*@*~Το Νερό μεταφέρει θρεπτικές ουσίες στους ιστούς του σώματος, αποβάλλει τις άχρηστες ουσίες, βοηθά στην χώνευση και στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος.
Αποτελεί το 70% του βάρους μας!
Στα δημόσια νερά όπως όλοι ξέρουμε η ποιότητα είναι μάλλον ασθενική…
Οι πηγές όμως που έχουμε {ο καθένας στο χωριό του…} έχουν μια δυναμική «κοινωνίας με τη Φύση», ειδικά δε, όταν πίνεις με το χέρι ή και απευθείας !
Υπάρχει βέβαια πλειάδα εμφιαλωμένων που στη περίπτωσή τους ισχύει ότι η νησιωτική μας χώρα είναι μεν άνυδρη και κινδυνεύει από αφανισμό, αλλά έχει καλό νερό να πίνει…
Η κατανάλωση πάνω από 1 ½ lt {ενάμιση λίτρο} την ημέρα είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για τον εξαναγκασμό του μεταβολικού οίστρου…
Τα αλκοολούχα έχουν ως εξής:
Εν αρχή ην η άμπελος!
Το σταφύλι [που ανήκει σε ξεχωριστή κατηγορία αποτοξίνωσης και επιπροσθέτως υπάρχει και ανάλογη σταφυλοθεραπεία], πατιέται ~βαρελοκρατείται ~ και παράγει τον οίνο ο οποίος με τη σειρά του κόβεται {κεκραμμένος οίνος =κρασί} σε άλλα βαρέλια ή εμφιαλώνεται ανάλογα την ποιότητα και το είδος του.
Τα πατημένα τσάμπουρα ή ράκη{καταρρακωμένα} ή στέμφυλα ή όπως αλλιώς κατά τοποθεσία λέγονται τα υπολείμματα της 1ης επεξεργασίας για κρασί, αποστάζονται προς παραγωγή τσίπουρου ή ρακί ή τσικουδιάς ανάλογα με τις προσμίξεις των εθίμων της παράδοσης που συνήθως έχει να κάνει με την επάρκεια του βοτάνου {γλυκάνισο, κόλιανδρο κ.ά.} στη περιοχή.
Με τέτοια ~περαιτέρω απόσταξη μπορούμε να παράγουμε οινόπνευμα ~αλκοόλ, μεσαίας ή μεγαλύτερης καθαρότητας {40%, 60%, 90% κ.τ.λ.}.
Μια μικρή λογιστική αναφορά: {ζύμωση}μπύρα ~5%, {βρασμού}οίνος 12%, απόσταξη{ουίσκι/ τσίπουρο/ κονιάκ} 40% ,άλλα διάφορα 43-45%, φαρμακευτικό 90%.
Το αλκοόλ παράγεται επιπροσθέτως κι από άλλα είδη ζύμωσης και απόσταξης όπως δηλαδή :κριθάρι ~άλλα δημητριακά, πατάτα ~ άλλους υδατάνθρακες {με μέλημα τη παραγωγή σακχάρων που θα γίνει οινόπνευμα} κι έτσι έχουμε τα παραδοσιακά ουίσκι / τζιν / βότκα και άλλα αλκοολούχα.
Σε όλα τα παραπάνω, μέγιστο ρόλο παίζει η πηγή του νερού της περιοχής του ποτού.
Δηλαδή: με δύο διαφορετικά νερά/ πηγές, μπορούμε να φτιάξουμε δύο διαφορετικά ποτά, με τα ίδια συστατικά και τον ίδιο τρόπο παρασκευής.
**ένα δεδομένο που αποτελεί ευχάριστη έκπληξη μέσα στη δυσμένεια που το περιβάλει, είναι τα πικρά γιατροσόφια των παλαιών!
Η πικρή αλήθεια είναι ότι τα πικρά είδη διατροφής εκλείπουν απ’ το πολιτισμένο μας διαιτολόγιο…
Η ακόμη πιο πικρή αλήθεια, είναι ότι τα χρειαζόμαστε ως οργανισμοί [!]
{κοντά στο ότι οι πόνοι και οι δυσκολίες μας σκληραίνουν και μας δυναμώνουν…}.
Έτσι είναι ευχάριστο το γεγονός της διαφήμισης των διάφορων χωνευτικών πικρόπικρων ποτών που κυκλοφορούν και μάλλον για να μας συνεφέρουν στην πραγματικότητα και καλά κάνουν!!!
Η χρήση των πικρών χόρτων {…και των ζουμιών τους παρακαλώ!}, του campari ή όποιου άλλου πικρού υλικού είναι πολύ ωφέλιμη, αποτοξινωτική και δυναμωτική.
Στη συνέχεια της μηνιαίας μας επικοινωνίας, κάθε τεύχος θα αναλύει /περιέχει κι ένα αλκοολούχο ποτό έξω απ’ τα συνηθισμένα!
Τέλος, τα βότανα λόγω των θεραπευτικών τους ιδιοτήτων, θα αναλυθούν ιδιαιτέρως σε ξεχωριστό τμήμα.
Για τη τρίτη κατηγορία μόνον μια μνεία:
Το συχνό φρεσκάρισμα του αερισμού των πνευμόνων, σε συνδυασμό με την επάρκεια των συναισθηματικών ,ψυχικών και κοινωνικοπολιτιστικών ενεργειών ενός ατόμου, είναι η βάση της Ανθρώπινης υγείας..!
***ειδικό τμήμα αποτελεί το θέμα του συνδυασμού των ειδών διατροφής.
Απ’ τη χημεία, τα είδη ανήκουν σε τρεις ομάδες: πρωτεΐνες ~ άμυλα ~ λίπη.
ΠΡΩΤΕΪΝΕΣ: Κρέας { το καλύτερο λεύκωμα~ ψάρι / αυγό}, γαλακτοκομικά, και κάποιες φυτικές {φασόλια / σόγια}, ξηροί καρποί. Οι φυτικές ύλες περιέχουν άμυλα σε αναλογία περίπου 40-50 % και μάλιστα είναι πιο εύχρηστες στο μεταβολισμό.
ΥΔΑΤΑΝΘΡΑΚΕΣ: Το γνωστό «άμυλο»! Αν αναλογιστούμε ότι όλες οι τροφές [εκτός της 1ης $ 3ης κατηγορίας] τείνουν να γίνουν σάκχαρα στον οργανισμό μας, τότε απλώς άλλες είναι απ’ ευθείας «ζάχαρη» και άλλες εμμέσως!!
Η «ζάχαρη» την οποία ο εγκέφαλος αναγνωρίζει ως απαραίτητη είναι το σταφύλι και το μέλι. Όλα τ’ άλλα είναι απλώς ύλες προς καύση...
ΛΙΠΗ: Ζωικά και φυτικά. Τα πρώτα στερεά τα 2α ρευστά. Τα μεν κεκορεσμένα τα δε πολυακόρεστα ή μονοακόρεστα. Τα αρχικά με αυστηρό μέτρο, τα τελευταία με άνεση και προτροπή! Όλα απαραίτητα σε ποσότητες ανάλογα τη περίπτωση {π.χ._ ο εγκέφαλος χρειάζεται ιδιαιτέρως ζωικά (σολομός, βούτυρο) αλλά με αυστηρό μέτρο, ενώ το δέρμα και το υπόλοιπο σώμα έχει ανάγκη από φυτικά σε καθημερινή βάση.
Υπάρχουν διάφορες θεωρίες που καλύπτουν το ζήτημα εκτενώς…
Εδώ αναφέρουμε τις σημαντικότερες:
_όταν χρησιμοποιούμε πρωτεΐνες, προτιμούμε >ένα είδος τους στο γεύμα, το πολύ δύο & σαλάτα. Πάντα με την ελάχιστη ποσότητα υδατανθράκων. [υδατάνθρακας= άμυλο που μοιάζει με τη χημική δομή του ύδατος ]
_αντιστρόφως, οι υδατάνθρακες συνδυάζονται μεταξύ τους, εν απουσία /ερήμην πρωτεϊνών { πατάτα+ μελιτζάνα+ ρύζι}
_τα ζωικά λίπη οφείλουν να καταναλώνονται, αλλά σε ελάχιστες ποσότητες
_όλα τα είδη είναι απαραίτητα στον οργανισμό μας
_οι σαλάτες και γενικώς οι φυτικές ίνες πρέπει να είναι τα πιο καλημερινά μας πιάτα.
_Το γάλα είναι μια πλήρης τροφή για τα παιδιά <μέχρι τα 18 παρακαλώ..!>
Για τους ενήλικες υπάρχει το γιαούρτι.
_Η εγκράτεια είναι η σοφία της υπερενίσχυσης! Η αναστολή του κορεσμού~ σταμάτα πριν χορτάσεις …είναι η βέλτιστη διατροφή.
_Το ψωμί είναι επίσης πολύ σημαντική καθημερινή μέριμνα αλλά προσοχή: το άσπρο, είναι δηλητήριο. Ψάξτε και βρείτε ψωμιά πολύσπορα και μαύρα, σταρένια αληθινά, έστω πιο συχνά σικάλεως και κριθαρένια μα μακριά απ’ το πολυτελείας -άσπρο και τα τοιαύτα!
_Η νηστεία ξεκίνησε ως διατροφική εκπαίδευση..!
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ...
Κακάο ~ καφέ
Λεμόνι ~ αλάτι
Χυμός ~ αναψυκτικό
Φρούτο ~ γλυκό
Βρασμού ~ αποστάξεως
Κινητικότητα ~ τεμπελιά
Φρέσκο ~ τυποποιημένο
Ντόπιο ~ ξενόφερτο
Σκέψη ~λόγος
Αφροδισιασμός ~ sex
Εμείς~ εγώ
Εδώ ~ αλλού